“Wij laten niemand los”

Karin en Marijn zijn de eerste aanspreekpunten voor aanvragen voor digitaal maatwerkonderwijs en kijken vervolgens of een leerling onderwijs gaat volgen via Aventurijn in Nijmegen, via Scholengemeenschap Harreveld of een andere school in de regio. Beide scholen doen mee in de Gelderse coalitie, die in de regio samen gaat zorgen voor een dekkend netwerk.

Karin: “Kennismaken doen we altijd thuis. Sowieso is ‘echt’ contact belangrijk. Minimaal eens per zes weken praten we thuis bij over hoe het gaat. In de praktijk merken we dat sommige leerlingen het nodig hebben dat je vaker thuiskomt.” Want net als bij ‘gewoon’ onderwijs draait alles om relatie en daarvoor is vertrouwen opbouwen nodig.
Marijn: “De ene leerling zie je in het begin elke week, de ander redt zich meteen prima zelfstandig.” Dat is dus dat maatwerk. Ook ouders en andere netwerkpartners om de leerling heen kunnen hulp bieden en daar is veel afstemming mee.

Rode draad: onbegrepen en veel stress

Zo heeft iedere leerling die thuiszit een eigen verhaal. Er zijn leerlingen die hoogbegaafd zijn en om die reden niet passen in het regulier onderwijs. Andere leerlingen worden belemmerd door autisme of psychische problemen, of kunnen weinig sociale prikkels aan en vinden het om die reden prettig om thuis te leren.

Toch zien Karin en Marijn wel een rode draad. “Het gaat eigenlijk altijd om leerlingen die zich onbegrepen voelen door hun docenten en die veel stress ervaren, op school en soms ook thuis.”

Marijn snapt heel goed dat het in het regulier onderwijs niet altijd lukt om dan voor iedereen maatwerk te bieden. “Docenten hebben het écht druk, met dertig leerlingen in de klas en een overvol programma. Zij kunnen niet de tijd nemen om zoveel moeite te doen voor leerlingen zoals wij wel doen.”

Geduld

Sommige situaties vragen om veel geduld en volharding. “Wij laten niemand los”, onderstreept Karin.

Zo stond Marijn drie keer tevergeefs op een leerling te wachten om haar naar de dagbestedingslocatie te brengen. Elke keer liet Marijn weten dat ze er de volgende dag weer zou staan. “De vierde keer was ze er wél.” Dit meisje viel uit op mavo/havo en was al bijna een jaar niet naar school geweest. Wat bleek? Ze wil graag kapster worden. Nu haalt ze versneld haar vmbo-diploma om naar het mbo te kunnen.

“Gisteren was ik mee naar de dagbesteding”, vertelt Karin. Doel was om het contact tussen de begeleider daar en de leerling te helpen opbouwen, zodat die dat gaandeweg meer kan overnemen. “Het is belangrijk dat zij leert om weer meer onder de mensen te komen en vertrouwen krijgt in volwassenen.”